- Aktualności
- Oferta
- Festiwale Filmowe
- Filmy
- Seriale
- Gry
- Podcasty/Streamingi
- YouTube
- Inne
Biały, biały dzień – biała, biała męskość
Dzieło Pálmasona można traktować jako dekonstrukcję tradycyjnie rozumianej męskości, a zmagania głównego bohatera jako element procesu przełamywania tego wzoru.
Nędznicy – to nie jest dobry rap
Świat „Nędzników” to świat wyjęty prosto z rapu. Tu nie chodzi o spójny obraz społeczny, ani o podjęcie narracji za pomocą lokalnych mikrohistorii. Chodzi o wywołanie silnych emocji za pomocą ogólnego wyobrażenia na temat ulicznej dżungli…
Małe kobietki – dojrzałe kobiety
Gerwig, być może jako pierwsza spośród adaptujących dzieło Alcott, potrafiła czytać między wierszami – tak jakby powieść Alcott musiała doczekać odpowiednich czasów i odpowiedniej wrażliwości. Jakby musiała czekać na kobietę.
Proxima – kobieca frontiera
„Proxima” opowiada historię astronautki, Sary (wspaniała Eva Green), która stara się połączyć poświęcenie dla swojej pracy i pęd zdobywania nowej frontiery z poczuciem macierzyńskiego obowiązku i miłością do swojej córki, Stelli.
1917 – to nie jest święto wiosny
Sam Mendes stara się sportretować doświadczenie wojny, grozę oczekiwania na rozwiązanie konfliktu oraz życie w okopach. Co więcej, wykorzystuje w tym celu monumentalny mastershot…
Psy 3 – ostatni cynicy
Skoro Psy można było analizować jako zwierciadło męskiego świata tuż po transformacji, możemy przyjąć, że ostatnia część serii, Psy 3: w imię zasad, która właśnie trafiła do kin, będzie portretem męskości po ponad 30 latach od 89 roku.
Lista recenzji oscarowych nominacji
Aktualizowana lista nominacji oscarowych.
Wiedźmin: błąd w tłumaczeniu
Przed obejrzeniem netfliksowego Wiedźmina należy zadać sobie pytanie – czego właściwie oczekujemy od tego serialu? Czy jesteśmy na tyle szaleni, by wymagać dobrej adaptacji materiału…
14. AfryKamera: o przepowiedniach i wydmuszkach
Amjad Abu Alala tworzy portret konserwatywnego społeczeństwa, w którym hipokryzję widać jak na dłoni i którego progu nie da się tak łatwo przekroczyć.
14. AfryKamera: między blaxploitation a blaxploitation
Film południowoafrykańskiego reżysera ogląda się jak zaginione dzieło blaxploitation z lat 70. Jest w tym pewien urok, lecz również i pewna wątpliwość.