WeAreOne: Świątynie konsumpcji
„Pięknych rzeczy” Giorgio Ferrero i Federico Biasina nie ogląda się jak zwykłego filmu. W nim się uczestniczy – jak w rytuale, nabożnej kontemplacji…
„Pięknych rzeczy” Giorgio Ferrero i Federico Biasina nie ogląda się jak zwykłego filmu. W nim się uczestniczy – jak w rytuale, nabożnej kontemplacji…
Rasoulof stara się przekonywać widzów o indywidualnej sprawczości, o sensie podejmowania trudnych moralnie decyzji, o potrzebie walki z despotycznym państwem…
Woman tylko pozornie jest dziełem demokratycznym, jeżeli chodzi o prezentowanie kobiecości. Dominują języki krajów rozwiniętych (z naciskiem na francuski) właściwie pominięto kraje Europy Wschodniej, Bałkanów, Ameryki Środkowej, Półwyspu Arabskiego oraz dużej części Afryki.
Dzieło Pálmasona można traktować jako dekonstrukcję tradycyjnie rozumianej męskości, a zmagania głównego bohatera jako element procesu przełamywania tego wzoru.
W „Granicy” widać lepiej niż gdziekolwiek indziej, jak silnie ściera się naturalna, wydawałoby się, chęć do pomocy ludziom, którzy stracili dom, z podskórnym strachem przed Innym podsycanym przez media i regulowanym przez prawo…
W „Kosmicznych maszynach” nie ma wstydu – są dokładnie takie, jakie miały być. Tę estetykę – muzycznej space opery do fenomenalnych rytmów w stylu synthwave, skomponowanych przez Carpentera Bruta – można kupić w ciemno.
Cień ojca nie jest typowym coming-of-age, w którym należy oczekiwać pogodnego rozwiązania problemów lub przynajmniej skutecznego przejścia procesu dorastania. Gabriela Amaral tworzy film ponury, a mroczne napięcie nie tylko wynika z bliskości śmierci, obok której dorasta dziewczynka.
Bohaterowie Eggersa trafiają do miejsc granicznych, gdzie żaden ze światów nie ma pełnego wpływu, lecz nieustannie walczy i ściera się ze swoją drugą stroną. To miejsca, w których żyją mity, przekazy, wierzenia i bajędy.
Młody student filologii, Ilja, zostaje – bez specjalnego powodu, poza czystą złośliwością – wrobiony przez działającego pod przykrywką młodego agenta wydziału antynarkotykowego, Piotra. Trafia do więzienia na 7 długich lat.
W Irlandczyku po raz pierwszy została wykorzystana technologia komputerowego „odmładzania” aktorów. Owa manipulacja wiekiem jest ciekawa nie tylko ze względu na efekty, lecz również w związku z tym, że koresponduje z tematyką filmu.