NH21: nikt już nie buduje domów z cegieł
W swojej nagrodzonej w Wenecji „Ziemi jałowej” Ahmad Bahrami aktualizuje obraz Iranu, do jakiego przyzwyczaiły nas Zachodnie festiwale.
W swojej nagrodzonej w Wenecji „Ziemi jałowej” Ahmad Bahrami aktualizuje obraz Iranu, do jakiego przyzwyczaiły nas Zachodnie festiwale.
Paris jest chory i nie jest już w stanie samodzielnie funkcjonować. Do Aten po latach powraca więc jego jedyna córka, Artemis.
Camilleri portretuje upartą męskość z dużą subtelnością. Owszem, neorealistyczny obraz amerykańsko-maltańskiego reżysera jest męskocentryczny, ale…
„Metamorfoza ptaków” jest jak wysłana w kosmos kapsuła czasu, jak skondensowany zapis ludzkich doświadczeń. Jest jak „saudade”…
Rosi buduje swoje dokumentalne obrazy z ogromnym, wizualnym pietyzmem, poświęcając większość czasu na poszukiwanie piękna w realnym dramacie. Ale właśnie ów kontrast…
Oto Czerwony księżyc, świecący złowrogo nad głowami unieruchomionych mieszkańców nadmorskiej, galicyjskiej wioski. Czy to on jest owym potworem, mającym we władaniu fale przypływów i odpływów ludzkich żyć?
Nowy porządek jest filmem przerażająco aktualnym, w końcu dynamika thrillera znakomicie wpasowuje się w codzienne życie wszystkich tych, którzy żyją w konflikcie ze swoim, aspirującym do coraz bardziej absurdalnej kontroli nad jednostką, państwem i krzywdzącymi, społecznymi układami, nie dotykającymi uprzywilejowanych.
Zdjęcia do filmu zostały zrealizowane przez samą Alzakout, kiedy wraz z innymi uchodźcami uciekała z Syrii w 2015 roku, a łódź, którą płynęła, zatonęła nieopodal wybrzeży Grecji.
Poczuwam się do pewnego obowiązku, by wyjaśnić, dlaczego właściwie wyszedłem z tego filmu, wyznając przecież zasadę – jeżeli wchodzę, to oglądam do końca.
To balansowanie na granicy rzeczywistości wychodzi 30-letniemu reżyserowi bardzo dobrze. Potrafi on zahipnotyzować widza, wzmocnić projekcję-identyfikację (tu bardzo mocno działa 3D), więź widza z bohaterem oraz wrażenie przenikających się światów.