Ojej, w toalecie nie ma papieru
Film został oparty, według opisu, na tzw. „autentycznych doświadczeniach” przedsiębiorczych przyjaciół Lidonga. Jak zmierzyć „autentyczność” takiego doświadczenia? Jak wygląda doświadczenie nieautentyczne? Czy istnieją media, które nie powstają w oparciu o doświadczenia?
