Ad Astra przedstawia „najbliższą przyszłość” ludzkiej cywilizacji, kiedy kolonizowanie niedalekich planet stanie się sposobem na pozyskiwanie cennych zasobów i poszerzanie przestrzeni zawłaszczanej przez człowieka, ekspansję kapitalizmu.
Wybierając się na film spodziewałem się wielu rzeczy. Spodziewałem się, że koreański twórca będzie bawił się gatunkami filmowymi, tak jak robił to w swoich poprzednich dziełach. Spodziewałem się – podobnie jak w Snowpiercerze – silnie zarysowanego konfliktu klasowego oraz wyraźnej dewaloryzacji sił (kapitału) stojących za działaniem kapitalizmu jako systemu.
Tony zostaje kierowcą Shirley’a i razem z nim wyrusza w trasę koncertową po amerykańskim Południu. Rzeczywistym celem mieszkającego samotnie nad Carnegie Hall wirtuoza nie jest zarobek, lecz przysłużenie się powolnemu procesowi równania rasowego w miejscach, w których jest o to najciężej.
Męskocentryczny, brutalny świat, zostaje opowiedziany z perspektywy kobiecej i to jeszcze z dodatkiem klasycznego motywu przebieranki.
Przedoscarowa refleksja na temat nagrody i nominowanych filmów. Kumpelska atmosfera i zła jakość dźwięku.
Kinogawęda to podcast poświęcony tematom około-filmowym oraz światopoglądowym.
W drugiej Kinogawędzie opowiadam o tegorocznej, pandemicznej, 93 edycji Oscarów oraz o obecności osób niepełnosprawnych podczas gali.
The post Kinogawęda: Oscary i osoby niepełnosprawne first appeared on Zawieszony.pl.
